Инвеститорите во инфраструктурата се соочуваат со ризик да загубат близу 1/3 од своите пари, или околу 600 милијарди долари, доколку земјите не ја планираат транзиција кон позелена економија до средината на векот, покажува првата студија од ваков вид, цитирана од „Reuters“.
Истражувачите го опишуваат ова најлошо сценарио како одложена или неочекувана одлука на владите да наметнат даноци за емисиите на јаглерод. Овие ненадејни дејствија би довеле до инфлаторен ценовен шок, кој од негова страна – до зголемување на каматните стапки. Ова би имало исклучиво негативен ефект врз нето вредноста на инвестициските активности.
Според истражувањето спроведено од Институтот за истражување на инфраструктура и приватни средства „EDHEC“, инфраструктурните портфолија може да изгубат до половина од нивната вредност.
„Ризикот е поголем отколку што мислат луѓето. Тоа ќе стане суштинско порано и во поголем степен од очекуваното, а луѓето треба да се разбудат“, коментира за новинската агенција Фредерик Блан-Бруд, коавтор на студијата.
Спротивно на тоа, за време на организирана транзиција, каде што системот постепено се менува, со цел да се ограничат емисиите, трошоците ќе започнат како дел од нормалното деловно работење.
Двете сценарија се проценети за 9.000 инфраструктурни средства, вклучувајќи аеродроми, наплатни рампи, електрани, поморски пристаништа и цевководи, но не вклучуваат потенцијални правни, пазарни и технолошки трошоци, поради што тие се конзервативни, нагласува Блан-Бруд.
Без пловечка организација, најголемите потреси од „транзицијата“ ќе ги почувствуваат инвеститорите во енергетските и водоводните компании, и тие се соочуваат со ризик од процентуална загуба од 38%, или околу 86 милијарди долари.
Комуналните претпријатија би можеле да изгубат 33% од нивната вредност, или 104 милијарди долари. За инфраструктурата за податоци, ризикот е 32%, или 61 милијарда долари.
Физички ризици
Студијата ги испитува и т.н физички ризици од климатски влијанија или оштетување на инфраструктурата од пожари, поплави и тајфуни. Открива дека недостатокот на активности на ниво на владата за намалување на емисиите и контрола на климатските промени ќе ја намали нето вредноста на средствата за вкупно околу 140 милијарди долари до 2050-та година, што ќе влијае на сите сектори, иако нерамномерно.
Инвеститорите се соочуваат со ризик да загубат 25% од нето вредноста на средствата на северноамериканските инфраструктурни средства и 16% за европските и азиските средства. Важно е да се напомене дека инфраструктурните средства во сите региони и земји веќе се соочуваат со пад на вредноста од 1 до 5% во оваа година, и ова ниво на ризик ќе опстои дури и при сценарио за непречена транзиција.
Наспроти сите овие заклучоци, Блан-Брод е категоричен дека нема знаци дека се случува потребната непречена транзиција. Според него, институциите досега биле „неспособни“ да го променат начинот на работа, со тоа што на пример почнале целосно да ги проценуваат и известуваат нивните финансиски ризици.
„Тешкотијата за инвеститорите е што тоа е или многу лошо – или уште полошо, бидејќи ако се декарбонизираат, тоа ќе чини многу, а ако не го сторат тоа, ќе чини уште повеќе. Нема добра верзија на приказната, така што е тешка ситуација за организациите“, исто така верува Блан-Бруд.
Според него, диверзификацијата на инфраструктурните средства исто така не е решение, бидејќи секоја класа на имот ќе биде засегната.
