Печењето ракија е еден од најстарите и најраспространетите хобиja во Македонија.
Овој процес на дестилација на алкохол од ферментирани плодови, најчесто грозје, сливи или јаболка, има длабоки корени во македонската култура и традиција.
Многу семејства имаат свои казани за печење ракија, кои ги користат секоја година за да произведат своја домашна ракија за сопствени потреби или за (мало)продажба.
Еден од нив е и Ѓорге Стоилов (65) од Неготино, кој вели дека пече ракија откако знае за себе.
„Ова е хоби кое го наследив од мојот татко и дедо. Секогаш ме интересирало како од грозјето се добива оваа бистра и ароматична течност, која има толку многу благодетни својства. Ракијата не е само пијалак, туку и лек. Таа помага при проблеми со стомакот, циркулацијата, превентивно дејствува против настинка и инфекции. Секако, треба да се пие умерено и одговорно, но со сигурност можам да кажам дека ракијата е течност која развеселува”, вели тој.
Стоилов посочува дека пече ракија од грозје од своето лозје во кое вложува голема грижа и љубов, но и многу труд.
„Грозјето треба да биде зрело и здраво, без болести или штетници. После бербата, грозјето се става во големо буре за ферментација, кое треба да биде чисто и суво. Ферментацијата трае околу 40 дена, зависно од температурата и влажноста. Потоа, ферментираниот сок се прелива во казанот за печење ракија, кој работи на дрва. Печењето ракија е уметност. Треба да се знае колку да се загрее казанот, колку време да трае процесот, како да се разликуваат првата (предракијата), втората (срцето) и третата (поракијата) фаза на дестилација. Јас го мерам алкохолот со алкохометар и секогаш се трудам да постигнам ракија со 50 процентен алкохол. После печењето, ракијата се става во дрвени буриња за одлежување, каде што ја добива својата жолта боја и полн вкус”, објаснува тој.
Според него, печењето ракија е и начин за дружење и забава.
„Секогаш печам ракија со моите синови, внуци и пријатели. Ова е одлична можност да разменуваме искуства, совети, приказни, да се насмееме и да се опуштиме. Ракијата не е само пијалак, туку и повод за комуникација и социјализација”, вели тој.
Но, не сите земјоделци се задоволни со оваа година кога станува збор за грозјето и ракијата.
Еден од нив е и Петар М. (52) од Кавадарци, кој се жали дека оваа година нема да има доволно грозје за печење ракија.
„Оваа година беше многу лоша за грозјето. Имавме мраз, град, многу дожд, болести, штетници. Грозјето е слабо и неквалитетно. Нема да имам доволно за сопствена потреба, а не, пак, за продажба. Јас обично печам околу 200 литри ракија од моето грозје, ама оваа година ќе имам само 50 литри. Тоа е многу малку за мене и моето семејство. Ракијата е дел од нашиот живот и нашата традиција. Без неа не можеме”, вели тој.
Според статистиките, Македонија е една од најголемите производители и потрошувачи на ракија во Европа.
Б.З.М.
