Два швајцарски града – Цирих и Винтертур – воведуваат минимална саатница која ќе изнесува соодветно 23,9 евра и 23 франци, со што се приклучуваат на групата провинциски кантони кои веќе имаат регулирано најниски можни примања за вработените граѓани.
Минималната плата е вообичаено решение во западните либерални демократии, но минималните плати што ги воведоа Цирих и Винтертур предничат според нивната висина. Станува збор за сума од околу 4.000 швајцарски франци месечно, што е околу 4.075 евра.
За споредба, минималната плата во Германија е 2,7 пати помала отколку што ќе биде во Цирих и Винтертур. Впрочем, гарантираната минимална плата од 4.075 евра е повисока од просечната плата во Германија која е 3.810 евра месечно, пренесува Јутарњи лист.
Политичката поддршка за одлуката за висока минимална плата е повеќе од јасна; во Цирих ја поддржуваат 70 отсто од граѓаните, во Винтертур 65,5 отсто. Иницијативата за покачување на минималната плата ја водеа левите партии со тезата дека тие што работат многу мора пристојно да заработуваат. SRF пишува: „Оливер Хајмгартнер, потпретседател на Stadtzürcher SP, е воодушевен: „Тоа е голем успех. Оваа минимална плата ќе им помогне на 17.000 луѓе во градот Цирих кои моментално заработуваат 20 или 21 франк на час““.
Во Винтертур, одговорниот градски советник Николас Галаде (СП) беше изненаден од јасниот резултат.
„Ова го прифаќаме како наредба и сега почнуваме да го спроведуваме“, вели Галаде. Градскиот совет на Винтертур првично поддржа поумерен контра-предлог на иницијативата за минимална плата. Кога тоа не успеа во парламентот, владата се изјасни за иницијативата „Животна плата“.
За разлика од нив, дел од политичката сцена е непријатно изненадена од исходот од гласањето, но и од ставовите на граѓаните. Тие не се чувствуваат удобно со иницијативата. ФДР објаснува:
„Во Цирих СВП, ФДП, ГЛП и центарот се бореа против воведувањето на минималната плата. Запарим Авдили, претседател на ФДП на градот Цирих, е разочаран од резултатот. Тој е убеден дека ова не може да се бори против сиромаштијата Наместо тоа, беше изградена бирократија“. Дополнително, ваквата одлука секако не придонесува Цирих да стане поатрактивен како деловна дестинација.
Според Авдили, се уште има многу неодговорени прашања кога е во прашање имплементацијата. На пример, како треба да се контролира минималната плата. „Има уште многу да се разговара овде“, се согласува Дезире Шјес, претседател на Здружението за мали и средни претпријатија Винтертур.
Треба внимателно да се разгледаат и правните прашања. „Ја прифаќаме оваа демократска одлука, но размислуваме и дали сакаме да преземеме правни мерки против неа. Само во Цирих околу 17.000 луѓе заработуваат помалку од 4.000 франци месечно. Ова главно ги погодува вработените во секторите како што се малопродажба, чистење или гастрономија.
Се добива впечаток дека Швајцарија полека и сигурно напредува кон место каде што барем размислуваат да ги задоволат сите според нивните потреби, што е исто како експериментирање со комунизмот, кој никогаш не успеал да се доближи до толку реални вредности на платите, но и некои други навидум екстравагантни политички идеи.
Имено, како што два швајцарски града решија да ја зголемат минималната плата на повеќе од 4.000 евра, така и во швајцарската престолнина Берн ја легализираа продажбата на кокаин за зависниците да не бидат препуштени на криминалното милје, а Базел, Цирих и Лозана веќе спроведува слична програма, но „само“ за марихуаната.
Ситуацијата, ако ги гледаме швајцарските политички процеси со зрно цинизам, не е идеална: зависник од кокаин од Лозана нема особено да има корист од легализацијата на кокаинот во Берн, ниту пак од зголемувањето на минималната плата на 4.075 евра во Цирих. Можеме ли да ги предвидиме случувањата во Базел?
