Месечевата површина, испреплетена со кратери, евидентира силни удари од астероиди од раниот Сончев систем, особено за време на Доцното големо бомбардирање, кое се случило пред околу 4 милијарди години. Бидејќи Месечината нема атмосфера ниту тектонска активност, нејзината античка историја останува зачувана со извонредна јасност во форма на безброј кратери.
Кога астероидите ќе ја погодат Месечината, парчиња од отпадот од ударот се расфрлаат во вселената, а некои од нив завршуваат на Земјата. Овие карпи им помагаат на научниците да го проучуваат развојот на Сончевиот систем и размената на материјали меѓу планетите. Неодамнешна рецензирана студија за репозиториумот arXiv дава нови сознанија во овој поглед, со помош на напредни компјутерски модели.
Тимот го користел пакетот за симулација REBOUND за да ги моделира остатоците создадени од ударите на астероиди врз Месечината во текот на 100.000 години, снимајќи податоци на секои пет години. За разлика од претходните методи, кои ги симулираа Земјата и Месечината одделно, оваа студија ги вклучува и двете, со реална распределба на брзините на исфрлање на остатоци.
Утврдено е дека Земјата е погодена од околу 22,6% од лунарниот материјал, а половина од овие судири се случиле во првите 10.000 години од симулираниот модел, пишуваат авторите на студијата. Фреквенцијата на удари од астероиди следи степенски закон, каде што бројот на судири се намалува со текот на времето без оглед на почетните услови.
Материјалот исфрлен од спротивната страна на Месечината од правецот на движење најверојатно ќе ја погоди Земјата, додека оној во правецот на движењето на Месечината има најмала шанса. При ударот, честичките достигнуваат брзина помеѓу 11,0–13,1 км/с и претежно паѓаат близу екваторот. Ударите се речиси симетрично распределени помеѓу утринските и вечерните часови, со врв околу 6 часот наутро и попладне, истакнуваат авторите на студијата.
Резултатите ја поддржуваат теоријата дека таканаречениот објект близу Земјата, наречен Kamo’oalewa, можеби потекнува од Месечината. Со следење на траекториите на остатоците, можно е подобро да се разбере како овие судири ја обликувале Земјата и нејзиниот биолошки и геолошки развој.
