Четири сеизмометри биле активни седум години. Беа забележани помали земјотреси, но научниците не можеа да го откријат изворот на тресењето на земјата.
Јадрото на Месечината постепено се лади и се собира, а промените се придружени со земјотреси кои можат да траат со часови и при кои се активира лизгање на земјиштето.
Јужниот пол на Месечината стана центар на интерес на научниците откако беше откриено дека таму можеби има мраз. Тој регион, како што покажува најновото истражување, би можел да биде помалку гостопримлив отколку што првично се мислеше.
Минатата година индиската мисија Чандрајаан-3 го направи првото успешно слетување на Јужниот пол на Месечината. Неколку дена претходно руското летало Луна-25 се урна на пат кон истата дестинација. НАСА исто така ја избра оваа област како цел за мисијата Артемида III. Ова ќе значи враќање на астронаутите на Месечината во 2026 година.
Алармантни резултати од новото истражување
Резултатите од новото истражување финансирано од НАСА ги вознемириле научниците. Според нив, јадрото на Месечината постепено се лади и се собира, на нејзината површина се појавуваат набори, а овие промени се придружени со земјотреси кои можат да траат со часови и при кои се активира лизгање на земјиштето. На овие сеизмички феномени е подложен и јужниот пол на природниот сателит на Земјата, што претставува закана за потенцијалните слетувања на луѓе и опрема, пишува CNN.
„Овие резултати не треба да ја алармираат професијата и да го обесхрабрат истражувањето на Јужниот пол, но мораме да внимаваме дека Месечината не е бенигно место каде што ништо не се случува“, рече водечкиот автор на студијата Томас Р. Вотерс, постар научник во Националниот музеј за воздухопловство и вселена.
Пронаоѓање на изворот на земјотресите на Месечината
Обемот на Месечината е намален за околу 45 метри во текот на изминатите неколку милиони години, што е значителна бројка во геолошка смисла, но во исто време е премногу мала за да има влијание врз настаните на Земјата, се вели во истражувањето. И покрај својот изглед, Месечината има светла внатрешност што ја прави сеизмички активна.
“Постои надворешно јадро кое се лади. Како што се лади, Месечината се намалува, внатрешниот волумен се менува и површината мора да се прилагоди на промените. Станува збор за глобални контракции, за што придонесува и влијанието на гравитацијата на Земјата, а тоа е глобално ниво“, изјави Вотерс. На површината на Месечината се создаваат пукнатини, кои геолозите ги нарекуваат раседи.
“Ние ја сметаме Месечината за геолошки мртов објект каде што ништо не се случило со милијарди години. Овие настани се од поновата историја. Откривме лизгање на земјиштето кои беа активирани за време на турнејата на Lunar Reconnaissance Orbiter”, објасни тој.
Во новата студија, објавена на 25 јануари во The Planetary Science Journal, Вотерс и неговите колеги користеле податоци собрани од LRO. Меѓу нив има податоци за земјотресите собрани од инструментите што ги оставиле астронаутите на Аполо пред повеќе од 50 години.
Четири сеизмометри беа активни седум години. Беа забележани помали земјотреси, но научниците не можеа да го откријат изворот на тресењето на земјата.
Помал земјотрес ќе ги распрсне работите по површината
„Има многу посилна гравитација на Земјата која ве држи приземјени за време на земјотрес. На Месечината гравитацијата е многу послаба, па дури и мало тресење на земјата може да ве собори од нозете и да ги разнесе работите надалеку и широко“, објасни тој.
Земјотресите се проблем за идните мисии со екипаж
„Земјотресите на Месечината навистина би можеле да бидат проблем за идните мисии за слетување со екипаж“, вели професорот по геофизика на Универзитетот во Тексас во Остин, Јошио Накамура.
Тој ги прегледал податоците од Аполо и смета дека феноменот на земјотреси на Месечината потекнува од длабочините, десетици километри под површината.
„Без оглед на причината за земјотресите, вистината е дека тие претставуваат потенцијална закана за идните мисии и ни требаат повеќе информации за нив“, додава тој. Потенцијалната опасност што демне од тресењето на земјата на Земјиниот сателит ќе го ограничи престојот на астронаутите на најмногу неколку дена.
