На површината на Сонцето се појави уште една огромна „дупка“, која до петок би можела да лансира силни и брзи соларни ветрови кон Земјата.
Тоа е короналната празнина, област каде што е потемна, постудена и има помала густина на плазмата. Таа шуплина често е извор на силни соларни ветрови, феномен што ги носи честичките подалеку од Сонцето и ги фрла другите небесни тела во Сончевиот систем, вклучувајќи ја и нашата планета.
Тие ветрови можат да ги оштетат сателитите, но можат да создадат и неверојатна блескава аурора, спектакл на кој многумина со нетрпение очекуваат. Ова е втора коронална празнина што се манифестира на Сонцето во последните неколку дена. Само што првата празнина почна да се врти од нас, се појави нова. Претходната имаше пречник 30 пати поголем од Земјата, додека оваа е нешто помала – меѓу 18 и 20 земјини дијаметри.
Короналните шуплини се доста чести, но тие обично се формираат на поларните краеви на Сонцето, од каде што ги туркаат ветровите во длабоката вселена. Меѓутоа, како што нашата ѕвезда се приближува до соларниот максимум, веројатноста таа да се појави во близина на екваторот на Сонцето се зголемува. Сончевите циклуси имаат огромно влијание врз сончевиот состав, а експертите веруваат дека најверојатно се поврзани со сончевото магнетно поле.
На секои 11 години, магнетните полови на Сонцето се менуваат, северот станува југ и обратно. Таа ситуација се совпаѓа со она што е познато како соларен максимум, кога Сонцето емитува најмногу блесоци и коронални масовни исфрлања (CME) и има најмногу сончеви дамки.
После тоа доаѓа период на смирување на активноста, а потоа повторно започнува соларниот максимален период. Сега нашата ѕвезда е токму во таа фаза.
„Бидејќи шуплината е формирана на екваторот, речиси сигурно ќе видиме брз сончев ветер на Земјата за неколку дена“, изјави физичарот Метју Овенс за Business Insider.
Короналните шуплини се нешто како сончеви дамки. И двата феномени се всушност потемни и поладни предели од остатокот од сончевиот диск. За разлика од короналните шуплини, сончевите дамки се области каде што сончевото магнетно поле е исклучително силно, а магнетните линии се искривени.
Короналните шуплини имаат послободни магнетни линии кои се отворени и не се увиваат назад кон Сонцето, дозволувајќи му на сончевиот ветер слободно да дува во пространоста на вселената со големи брзини (поголеми од 800 километри во секунда).
“Оваа коронална празнина нема особено фасцинантен облик. Но, интересна е поради својата положба. Се сомневам дека помеѓу петок навечер и сабота наутро Земјата ќе биде погодена од сончевиот ветер. Ако е ориентирана на југ, ние поверојатно е да имаме шанса да го набљудуваме небесниот спектакл, но сè уште не знаеме како ќе се развиваат работите“, изјави физичарот Даниел Вершарен.
