Во ерата на Инстаграм и патувањата „за слика“, сè повеќе луѓе ги планираат своите одмори не според буџетот, туку според тоа како ќе изгледаат нивните објави на социјалните мрежи.
Но, дали секој детал што го плаќаме на патувањата навистина вреди? Кога станува збор за трошење на пат, се поставува прашањето: што е навистина неопходно, а што е само луксуз што можеме лесно да го избегнеме?
Основата: сместување, храна, превоз
Сместувањето е првиот чекор на кој мора да се обрне внимание, но тоа не значи дека секогаш треба да биде хотел со пет ѕвезди и поглед на море.
„Кога патував во Барселона, резервирав апартман преку апликација. Беше чист, централно лоциран и три пати поевтин од хотелите во близина. За тие пари си купив авионска карта за уште едно патување“, раскажува Александра Јовевска, ентузијастка од Скопје.
Храната е друга точка на буџетот. Иако звучи привлечно да се јаде во луксузни ресторани, реалноста е дека често оброците од локални пекари, улична храна или готвење во апартман се не само попрактични, туку и повкусни.
„Јадев пица од 1 евро во Наполи и тоа беше најдобрата пица во животот“, вели Тони Спасов, студент кој годинава патувал низ Италија со ограничен буџет.
Превозот – јавен транспорт, изнајмување велосипед или прошетка – не само што се поевтини, туку и нудат пореално искуство од градот. Таксито е луксуз, а често и замка за туристи.
Луксузот кој никому не му треба
Патувањето не мора да вклучува СПА третмани, скапи сувенири или 200 евра за гондола во Венеција.
„Секојпат кога ќе купам нешто скапо на пат, дома сфаќам дека не ми ни требало. Само ми го полни куферот и ми го празни паричникот“, искрен е Дарко Ристовски, вработен во маркетинг сектор кој се обидува да практикува минимализам при патувања.
Вообичаени непотребни трошоци се и „туристичките карти“ кои нудат попусти, но ретко ги користиме до крај, гламурозни фотографии од професионални фотографи по плажи или тераси, како и незадолжителниот шопинг само затоа што „има попуст“.
Б.З.М.
