30-годишниот Никола, роден и пораснат во Скопје, има интересна приказна за периодот кога работел сезонска работа во Хрватска минатата година. За првпат во животот, посочува нашиот соговорник, тој се одлучил да го напушти своето родно место и да се впушти во нови предизвици.
Пица-мајстор во Хрватска
Никола пристигнал во Хрватска со надеж за подобро искуство и за поголема заработка. Работа како пица-мајстор во локална пицерија, меѓутоа, се покажала како вистински предизвик. Во пицеријата, тој работел цели 5 месеци без слободен ден. Двократно, по 12 часа дневно, се обидувал да ги задоволи апетитите на гостите.
„Не е така како што сите мислат. Има многу работа. Почнував рано наутро во 8 часот до 14 часот, а потоа од 18 часот до полноќ. Не знам како издржував. Месечната плата изнесуваше 1.200 евра, со платено сместување и храна. Тоа се навистина мали пари во споредба со интензитетот на работа“, раскажува Никола.
Одлучно одбивање
Иако сопственикот на пицеријата и оваа година му се јавил и го повикал повторно да појде, Никола веднаш одлучно го одбил.
„Нема шанси пак да одам“, објаснува тој. „За мене, здравјето и квалитетот на животот се важни. Не сакам да се жртвувам за малку пари“.
Никола сега веќе сериозно си го сфати животот во Скопје, со искуство и со приказни кои ќе ги споделува со своите пријатели и со семејството.
Неговата одлучност да не се подложи на експлоатација и да го заштити своето здравје е важна лекција за сите нас.
И на островите е исто
Скопјанецот Петар Дојчиновски, вработен како келнер во еден ресторан на плажата, вели дека со тамошната плата не секогаш успеал да врзе крај со крај, а не, пак, да заштеди некоја паричка.
Младиот келнер решава да се впушти во сезонска работа на островот Шолта во Хрватска. Неговата приказна е слична на онаа на Никола, кој работеше како пица-мајстор. Петар, меѓутоа, се занимаваше со сервирање на пијалаци и храна во локален бар.
Голем труд, мала плата
Петар работел без престан во барот, секој ден, секој месец. Заработката му изнесувала 1.200 евра месечно. Но, како што вели тој, „Што да правам со тие пари?“
Дома се вратил со едвај заштедени 1.500 евра за цели 6 месеци.
„Не можам да си го обезбедам животот со таква плата“, објаснува Петар. „За мене, здравјето и квалитетот на животот се важни. Не сакам да се жртвувам за малку пари.“
Изборот на секој индивидуалец
Иако сопственикот на барот му понудил повторно работа, Петар одлучно го одбил.
„Тоа не е начинот на кој сакам да живеам“, вели тој. „Секој индивидуалец има свои приоритети и избори. За мене, семејството, здравјето и задоволството од животот се важни.“
Петар сега се врати во Скопје, со искуство и со знаење дека секој треба да го следи своето срце и да го наоѓа својот пат.
Б.З.М.
