Научниците открија изненадувачка количина на ретка форма на хелиум (хелиум-3) во вулканските карпи на канадскиот остров Бафин, што ја поддржува теоријата дека овој гас истекува од јадрото на Земјата со милениуми. Експертите пронајдоа и хелиум-4 во карпите. Додека хелиум-4 е вообичаен на Земјата, хелиум-3 е многу почест на друго место во универзумот. Затоа, научниците беа изненадени кога открија релативно значајна количина од овој гас во карпите на островот Бафин.
„3He” е редок на Земјата бидејќи не бил формиран во големи количини и потоа бил изгубен во вселената. Како што се меша карпестиот дел од Земјата, материјалот се крева, се лади и тоне. За време на фазата на ладење, хелиумот се губи во атмосферата и потоа во вселената“, објасни геологот Форест Хортон од океанографската институција Вудс Хол во САД, како што пренесува Си-Ен-Ен.
Како хелиум-3 завршил во карпите?
Како оваа ретка форма на хелиум завршила во карпите? Сè започна многу одамна, во времето на Големата експлозија, која ослободи изобилство на водород и хелиум за време на создавањето на универзумот. Со текот на времето, овие елементи учествувале во формирањето на галаксиите.
Научниците веруваат дека нашиот сончев систем е формиран пред 4,5 милијарди години од сончевата маглина. Откако облакот од прашина се распадна во супернова, добиениот материјал формираше ротирачки диск кој на крајот ги создаде нашето Сонце и планетите.
Хелиумот од сончевата маглина веројатно останал заробен во јадрото на Земјата за време на формирањето на планетата. Како што истекуваше хелиум-3 од јадрото, тој стигна до површината преку обвивката во форма на магма што на крајот избувна на островот Бафин.
Истекува од јадрото, и тоа веќе некое време
„За време на ерупцијата, повеќето гасови од магмата избегаа во атмосферата, при што кристалите на оливин го заробија и го зачуваа хелиумот што пристигна од внатрешноста на Земјата“, рече Хортон. Новото истражување ја поддржува идејата дека хелиум-3 веќе некое време истекува од јадрото на Земјата, иако научниците не се сосема сигурни кога започнал процесот.
„Лавите се стари околу 60 милиони години, а искачувањето на млазот од обвивката траеше можеби десетици милиони години. Така, хелиумот што го измеривме во овие карпи веројатно избегал од јадрото пред околу 100 милиони години, или можеби многу порано“, вели Хортон.
Истекувањето на хелиумот од јадрото на Земјата не влијае на нашата планета и нема никакви негативни импликации; не реагира хемиски со материјата, затоа нема никакво влијание врз човештвото или животната средина. Истражувањето за откривањето на хелиум-3 беше објавено во списанието Nature.
