Во последните години вештачката интелигенција се развива со голема брзина. Сепак, сè уште е далеку од нивото на развој за кое би можеле да читаме во делата на научната фантастика. И додека овие денови насловните страници на медиумите се полни со приказни за ChatGPT и неговите можности, НАСА го препозна потенцијалот на вештачката интелигенција за патување во вселената.
Имено, тие ги искористиле неговите можности за да направат тест дизајни на вселенски летала и опрема за вселенски мисии. И тие беа пријатно изненадени. Дизајнот потпишан од вештачка интелигенција може да изгледа како нешто вонземско, но полесно, поиздржливо и побрзо се прави отколку кога е дизајниран од луѓе.
Изгледаат малку страно и чудно, изјави истражувачот Рајан МекКлеланд, но кога ќе ги видите на дело, навистина има смисла.
МекКлеланд за да создаде специјализирани, еднократни делови користеше комерцијално достапен софтвер за вештачка интелигенција и произведе предмети кои тој ги опишува како „еволуирани структури“.
Но, вештачката интелигенција не може да ги направи деловите потребни за мисија без помош од човек. Така, специјалист за компјутерски потпомогнат дизајн (CAD) започнува со барањата за мисијата и ги извлекува површините каде што делот се поврзува со инструментот или вселенското летало, сите завртки и приклучоци за електрониката и другата опрема. Определува каде треба да помине ласерски зрак или оптички сензор, но го одредува и просторот што мора да остане слободен за да може да се монтира тој објект со вештачка интелигенција.
Откако ќе се дефинираат сите „забранети области“, вештачката интелигенција создава сосема нова и прилично сложена структура за само час или два.
На алгоритмите им е потребно човечкото око, објаснува МекКлеланд. Човечката интуиција знае што изгледа добро, но оставен на себе, алгоритмот понекогаш може да ги направи структурите премногу тенки.
МекКлеланд истакнува дека структурите развиени со вештачка интелигенција заштедуваат до две третини од тежината во споредба со традиционалните компоненти.
Можете да дизајнирате, анализирате и изградите прототип на дел и да го имате во ваши раце за само една недела. Може да биде радикално брзо во споредба со начинот на кој сме навикнати да работиме, додаде тој.
Покрај тоа што вештачката интелигенција може побрзо да смисли нов дизајн и да ја направи компонентата полесна, таа исто така ја прави поиздржлива.
Откривме дека тоа всушност го намалува ризикот. По овие анализи на стрес, откриваме дека деловите генерирани од алгоритмот ги немаат концентрациите на стрес што ги имате со човечки дизајн. Факторите на стрес се речиси десет пати помали од деловите произведени од експерт, додава МекКлеланд.
Компонентите на МекКлеланд го најдоа своето место во различни фази од мисиите на НАСА.
Така, тој дизајнираше титаниумско скеле за задниот дел на EXCITE (EXoplanet Climate Infrared TElescope), кој поврзува IR приемник во алуминиумска криогена комора со плоча од јаглеродни влакна што го поддржува примарното огледало. Во превод, тој мораше да смисли како да користи различни материјали со многу различни својства на термичка експанзија.
Ако сте компанија за мотоцикли или автомобили, можеби има само еден дизајн на шасијата што ќе го направите, а потоа ќе направите еден куп од нив. Овде, во НАСА, секоја година правиме илјадници прилагодени делови, објаснува МекКлеланд.
Тој е убеден дека 3D печатењето со смоли и метали ќе ја отклучи иднината на дизајнот со помош на вештачка интелигенција, овозможувајќи поголеми компоненти како што се структурни решетки, сложени системи што се движат или се расплетуваат или напредна прецизна оптика.
Овие техники би можеле да им овозможат на НАСА и комерцијалните партнери да изградат поголеми компоненти во орбитата кои инаку не би се вклопиле во стандардна носач, па дури и би можеле да ја олеснат изградбата на Месечината или Марс користејќи материјали пронајдени на тие локации, истакнува МекКлеланд, а може да им овозможи на луѓето да одат подалеку отколку што мислеа.
