НАСА го одложи лансирањето на својата колосална ракета од следната генерација, Space Launch System (SLS), поради проблем со одводот на моторот.
Џиновската ракета од следната генерација на НАСА ќе мора да почека уште неколку дена за своето долгоочекувано дебитантско лансирање на шестнеделен тест лет без екипаж околу Месечината и назад, како дел од првата мисија на програмата Артемис на американската вселенска агенција, наследник на Аполон.
Џиновската двостепена ракета Space Launch System (SLS) и нејзината капсула на екипажот Орион треба да се обидат да направат уште едно подигнување од вселенскиот центар Кенеди во Кејп Канаверал, Флорида, во петок, на 2 септември.
Тоа е пробно прво патување на SLS-Orion – мисија наречена Artemis I – пред НАСА да оцени дека е доволно доверлива за да носи астронаути.
Наведена како најмоќната и најсложена ракета во светот, SLS го претставува најголемиот нов систем за вертикално лансирање изграден од американската вселенска агенција откако Сатурн V полета на Месечината за време на програмата Аполо во 1960-тите и 70-тите години.
Вселенската ракета полека беше префрлена на лансирната рампа на почетокот на овој месец по неколкунеделни последни подготовки и тестирање на теренот. Минатата недела, претставниците на НАСА го заклучија прегледот на подготвеноста за летот со изјава дека сите системи се подготвени за лансирање.
Еден проблем што претставниците на НАСА го наведоа минатата недела како потенцијална пречка за лансирањето во понеделникот е каков било знак за време на полнењето на ракетата со гориво да поправената водородна линија не успее да го одржи. Ако часовникот за одбројување престане поради која било причина, НАСА ги најави 2 септември и 5 септември како резервни датуми за лансирање.
Околу 90 минути по лансирањето, горниот дел на ракетата ќе го подигне Орион од орбитата на Земјата на патека за 42-дневен лет што ќе ја доведе на 100 километри од површината на Месечината како дел од патувањето околу Месечината од 64.374 километри и назад до Земјата. Се очекува капсулата Орион да падне во Тихиот Океан на 10 октомври.
Иако на бродот нема да има луѓе, Орион ќе носи симулиран екипаж од тројца – еден машки и две женски кукли – опремени со сензори за мерење на нивото на радијација и други стресови што би ги доживеале астронаутите.
Главната цел на мисијата е да се тестира издржливоста на топлинскиот штит на Орион за време на повторното влегување во атмосферата на Земјата со 39.429 км на час, или 32 пати поголема од брзината на звукот, многу побрзо од вообичаеното влегување на капсули на астронаути кои се враќаат од ниските земјини орбити.
Тоа е нашиот најголем приоритет што треба да го постигнеме, рече главниот летачки офицер Рик ЛаБрод. Топлинскиот штит е она што ќе ја задржи капсулата заедно и ќе ги спаси астронаутите, рече тој.
Програмата на НАСА Артемис – именувана по божицата која беше сестра близначка на Аполо во античката грчка митологија – има за цел да ги врати астронаутите на површината на Месечината уште во 2025 година и да воспостави долгорочна лунарна колонија како отскочна даска за уште поамбициозни идни патувања со човечки екипаж на Марс.
Повеќе од една деценија во развој со години одложувања и милијарди долари пречекорен буџетот, вселенското летало SLS-Orion досега ја чинеше НАСА најмалку 37 милијарди долари, вклучувајќи дизајн, изградба, тестирање и копнени објекти.
Дванаесет астронаути одеа на Месечината за време на шесте мисии на Аполо со екипаж кои слетаа од 1969 до 1972 година, единствените вселенски летови до денес кои испратија луѓе на површината на Месечината.
Доколку успее, Артемис I ќе го отвори патот за првата мисија на SLS-Orion со екипаж за лет околу месечината наречен Артемис II, веќе во 2024 година, по што ќе следи патувањето на Артемис III до површината на Месечината.
