Додека медиумите во американската политика кои се симпатични за земјите од Европската унија бараат Европа, на ист начин како и во случајот со Украина, да направи економски жртви и да му помогне на Вашингтон во поддршката на Тајван да се спротивстави на политиката на Пекинг, некои коментатори во ЕУ сметаат дека Америка во суштина ја носи Европа против нејзината волја и интересите и ја доведуваат во конфликт со Кина.
Шведскиот дневен весник „Експресен“, слично на весниците особено во Полска и балтичките земји, прави паралела со поддршката на Западот за Киев во војната со Русија и вели дека „факт е дека Украина херојски се бори и тоа ја чини Русија многу… со санкции од САД и ЕУ.“ , и затоа бара да му се помогне и на Тајван на ист начин.
Многу аналитичари во ЕУ истакнуваат дека САД и Европа во политиката и политичките режими на Русија и Кина гледаат витален конфликт меѓу демократијата и авторитарната визија за општествениот поредок и поделба на светот, за што, пред сè, Вашингтон верува дека се повикани и моќни да спречат.
Но, тие забележуваат дека реакцијата на Кина беше жестока, засега према Америка, па се прашуваат како Европската унија може, со енергетската криза со Русија, да ги надмине можните санкции од Пекинг, кој е главен трговски партнер на Германија и важен пазар за другите членки на Унијата.
Хрватскиот „Вечерњи лист“ пишува дека „германската економија не би можела да опстане без кинескиот пазар и суровини, особено во време на инфлација и енергетска криза“, а европската и германската економија не би преживеале без полупроводниците и чиповите што ги увезуваат од Тајван.
Европските известувачи од Вашингтон јавуваат дека и таму во политичките елити и институции, ненадејното заминување на претседателката на Претставничкиот дом на американскиот Сенат, Ненси Пелоси, не наиде на поделена поддршка, а пристигнува и вест дека Пелоси „беше примена ладно во Сеул и Токио поради она што го предизвика нејзината посета во Тајван.
Ова, меѓу другото, го пишува дописникот на францускиот весник „Монд“ од САД, кој објаснува дека „Јапонија и Јужна Кореја се многу загрижени поради ова бидејќи не сакаат да го налутат својот кинески сосед“.
Шпанскиот дневен весник „Вангардија“ смета дека „патувањето на претседателот на Долниот дом на американскиот Сенат во Тајпеј било симбол на ароганцијата на таа голема сила“.
Италијанскиот весник „Кориере дела сера“ смета дека „без разлика на здравиот разум, хуманоста и економските интереси, нема сомнеж дека (кинескиот претседател) Си Џинпинг не ја исклучува употребата на сила“ против Тајван, која ја смета за дел од неговата територија како дел од политиката „Една Кина“.
Миланскиот весник додава дека „Кина, втората светска економска сила, тогаш би се нашла на удар, ако не директно од американска интервенција, туку со истите мерки како за Владимир Путин поради Украина, имено изолација и санкции… но тоа би значело дека целиот глобализиран свет ќе биде во тешка сива зона на дестабилизација“.
Германскиот портал „Евроинтелигенс“ во остар коментар наведува дека „глупоста на неколку американски политичари кои истовремено се обидуваат да се справат со Кина и Русија налага заклучокот дека Европа во никој случај не е иста како што беше во 19-ти и 20 век“.
„Не е тоа исто како да џвакате мастика и да одите во исто време“, додава германскиот портал и вели дека „стратешкиот неуспех на Германија во Втората светска војна не беше војување на два фронта, туку не разбирање дека вашите непријатели ќе се обединат во стратешки сојуз.
„И токму на тоа сме сведоци сега… полека се создава стратегискиот сојуз на Кина, Русија, делови од Африка, како и делови од Блискиот Исток и Латинска Америка, без оглед на тоа што ќе биде потребно долго време додека не ја преземат вистинската моќ“, заклучува „Евроинтелигенс“.
Италијанскиот весник „Република“ е на мислење дека „исто како и во случајот со Украина, каде што вистинскиот страв на Владимир Путин не е проширувањето на НАТО, туку опасноста од демократска зараза, Тајван претставува големо зло за Кси Џинпинг, односно трансформација на Кина во демократски поредок заснован на владеење на правото“.
Австриски „Винер цајтунг“ смета дека „премногу споредување на Европа со посетата на американката Пелоси на Тајван е удар врз напорите на Европската унија да го зголеми своето меѓународно влијание… и во ситуација кога ЕУ неминовно би се нашла заедно со САД во дефанзива од напад на Русија или Кина, таа би морала да може и самата да каже нешто, доколку стратешкиот суверенитет остане нејзина цел“.
Ирски „Ириш Индепендент“ предупредува дека американската политика кон Кина е „играње со оган“ што се заканува со „нуклеарна искра“, додека колумнистот на германскиот портал „Дојче веле“ прашува дали патувањето на Ненси Пелоси на Тајван е „важен знак или историска грешка“.
„Дојче Веле“ заклучува дека факт е дека „сега заканата од војна е во воздухот, а во прашање се светот и нуклеарните сили, иако Тајван е нерешлив замрзнат конфликт, па ако замрзнатиот конфликт не може да се реши, треба да се замрзне и да се чува“.
