Вселенскиот телескоп Џејмс Веб испрати неверојатни снимки од далечни галаксии, но и од планетите во нашиот Сончев систем, како што е Јупитер.
Сепак, најновите извештаи покажуваат дека неговото огледало е трајно оштетено од удар на мали карпи.
Од неговото лансирање на 25 декември 2021 година, вселенскиот телескоп Џејмс Веб (JWST) на НАСА беше погоден од најмалку 19 мали вселенски карпи – вклучително и една поголема што остави забележителна штета на C3, едно од 18-те позлатени огледала на телескопот.
Во големиот нов извештај за статусот на телескопот објавен во базата на податоци за претходно печатење arXiv.org, истражувачите на НАСА ги споделија првите слики кои го покажуваат степенот на штетата.
Ударот најверојатно се случил помеѓу 23 и 25 мај оваа година и оставил, како што вели НАСА, „непоправлива“ штета на мал дел од тоа огледало. Сепак, се чини дека оваа мала вдлабнатина воопшто не ја попречила работата на телескопот. Всушност, перформансите на вселенскиот телескоп Џејмс Веб ги надминуваат очекувањата. За време на изградбата на JWST, инженерите намерно ги погодија примероците од огледалата со објекти со големина на микрометеороид за да тестираат како таквите удари ќе влијаат на перформансите на телескопот.
За среќа, Џејмс Веб сепак ќе може да истражува и да прави слики со висок квалитет, и покрај оваа штета. Неговата важност за астрофизиката, физиката и науката воопшто е огромна. Тоа не е само „уште еден вселенски телескоп“, туку уред со кој научниците ќе можат да ја набљудуваат светлината од далечните делови на универзумот која е „стара“ речиси колку и самиот универзум колку што го знаеме.
Зошто Џејмс Веб е толку важен и зошто неговите фотографии од вселената се посебни?
„Убавината на астрономијата е во тоа што телескопите се како моќни временски машини. Кога го гледаме Сонцето, го гледаме како што беше 8 минути во минатото, ја гледаме најблиската ѕвезда 4 години во минатото, а на некои од новите снимки на телескопот Џејмс Веб гледаме галаксии дури 13 милијарди години во минатото, од време кога универзумот бил стар само околу 700 милиони години. години“, посочува астрофизичарите.
„И тие многу далечни галаксии се причината зошто Џејмс Веб се разликува од Хабл по тоа што е дизајниран да детектира претежно инфрацрвена светлина (и дел од црвената видлива светлина), додека Хабл детектира претежно видлива светлина (и дел инфрацрвена и УВ).
Покрај тоа што инфрацрвената светлина ни овозможува да гледаме подалеку, така што Џејмс Веб е помоќна временска машина од телескопот Хабл, исто така ни овозможува да видиме повеќе детали бидејќи полесно продира во густите региони на гас и прашина како оние што се наоѓаат на места каде што се раѓаат ѕвезди, каде што се формираат планети, во далечни галаксии. Тоа е затоа што инфрацрвената светлина има подолга бранова должина од видливата светлина, па затоа полесно минува низ „бариерите“ на гас и прашина. „Тоа е исто како полесно да се движиме низ густа, ниска трева бидејќи сме многу поголеми од неа, отколку, на пример, низ поле со пченка кое е високо како нас“.
„И конечно, огледалото 3 пати поголемо од она на Хабл е уште една причина што му овозможува на телескопот Џејмс Веб да гледа подобро и подалеку од Хабл“.
„Но, она што е важно да се разбере во астрономијата е дека добиваме целосна слика за универзумот само кога го набљудуваме универзумот со сите „очи“: видливи, инфрацрвени, радио…и на сите бранови должини, што значи дека Џејмс Веб нема да го замени Хабл, туку дојде како засилување“.
Продолжуваме да гледаме во вселената со Хабл и радио телескопот АЛМА, пишува Гласот на Америка.
