Во вселената, разговорите на далечни дестинации траат долго, а астрономите од Универзитетот Харвард тврдат дека нашите пораки до вонземјаните би можеле да патуваат дури 3.000 години.
Радио сигналите и сите електромагнетни бранови патуваат со брзина на светлината, но незамисливите растојанија што ја делат Земјата од потенцијално населените вонземски светови значат дека дури и најоптимистичните ентузијасти се сомневаат дека вонземјаните би можеле да бидат мртви кога ќе стигнат нашите пораки.
Астрономите Абрахам Леб и Амир Сирај се осврнаа на ова прашање и направија пресметки врз основа на Коперниковиот принцип дека Земјата не „почива“ во привилегирана или посебна физичка положба во вселената и не е неподвижна.
Во науката, ова значи дека не треба да се претпоставува дека луѓето имаат фундаментално привилегирана позиција во вселената.
Може со сигурност да се претпостави дека вонземјаните ќе ги гледаат нашите радио сигнали како технолошки маркери и активно ќе ги слушаат.
Првиот радио пренос на Земјата се случи во 1901 година, кога италијанскиот пронаоѓач Гулиелмо Маркони го направи првиот трансатлантски пренос од Корнвол во Англија до Свети Џон во Њундленд. Оттогаш, луѓето испраќаа радио сигнали во вселената без да размислуваат за последиците.
Ова значи дека ако постои цивилизација на растојание од 100 светлосни години од Земјата со чувствителни радиотелескопи, постои можност тие веќе да не слушнале и дека веќе сме „започнале разговор“ со интелигентни видови чиј одговор се уште го чекаме.
Вонземјаните можеби ќе одлучат детално да ја истражат нашата планета пред да испратат одговор.
