Тие тврдат дека нивната технологија ѝ овозможува на батеријата да има десет пати поголем капацитет во споредба со постојните литиум-јонски решенија.
Корејски научници од Универзитетот за наука и технологија Поханг и Универзитетот Соганг тврдат дека развиле нова технологија за литиум-јонски батерии што драстично би можела да ги промени правилата на играта. Тие неодамна јавно ја демонстрираа својата технологија.
Моментално, литиум-јонските батерии доминираат во индустријата, а повеќето користат анода направена од графит.
Научниците ширум светот со години се обидуваат да го заменат графитот со силициум поради неговите потенцијални предности. Сепак, примената на силициум се соочува со голем број технички проблеми – има слаба спроводливост и го менува волуменот за време на полнењето и празнењето, што предизвикува пукање на анодата, пишува Ревијахак.
Сепак, сега, еден корејски тим тврди дека пронашол решение кое овозможува употреба на силиконска анода.
Научниците Соџин Парк (хемија), Јун Су Ким (наука и инженерство на материјали) и Џегон Рју (хемија и биомолекуларно инженерство) открија дека клучот до успехот е полимерно врзивно средство.
Наместо графит, се користи силиконска анода во комбинација со специјално дизајнирани слоевити наелектризирани полимери кои ја контролираат експанзијата на волуменот за време на циклусите на полнење и празнење, со што се обезбедува стабилност на батеријата.
Истражувачите тврдат дека нивната технологија ѝ овозможува на батеријата да има десет пати поголем капацитет во споредба со постојните литиум-јонски решенија.
Во пракса, ова значи дека електричен автомобил што денес надминува 500 километри во иднина би можел да помине до 5.000 километри со едно полнење.
Новите полимери користат не само водородни врски, туку и посилни сили помеѓу позитивните и негативните полнежи.
Овие сили се посилни, но реверзибилни, овозможувајќи подобра контрола на експанзијата на волуменот. Научниците исто така користеле полиетилен гликол за да ги подобрат физичките својства на електродите и да го олеснат ширењето на литиумските јони, со што постигнале висока густина на енергија во електродата.
Сè уште не е познато кога оваа технологија би можела да биде комерцијализирана, но потенцијалот е огромен.
