Кога Русија ја нападна Украина во 2022-ра година, Германија почна да ја сфаќа својата голема зависност од рускиот природен гас, напиша „The New York Times“ во анализа.
Изданието истакнува дека во тоа време земјата немала ниту еден терминал за течен природен гас – проектите за ова се одложуваат со години, а таа главно се потпира на гасоводниот гас што доаѓа од Русија.
Во првите месеци од војната во Украина, „Газпром“ започна со планирана поправка на една од турбините на „Северен тек“, која беше одложена со месеци и со различни објаснувања, вклучително и дека начинот на кој канадските компании ја поправаа турбината не можеше да се верува поради санкциите. Така, во моментот кога се правеа подготовки за следната зимска сезона, Русија ги преполови испораките на природен гас за Германија. „Унипер“, кој беше главен снабдувач на руски гас за Германија и други европски пазари, мораше да склучи дополнителни договори за снабдување, вклучително и користење на терминали за течен гас во соседните Холандија и Белгија.
Ова ја чинеше компанијата финансиска стабилност, која на крајот беше привремено национализирана, а арбитражниот суд пресуди дека „Газпром“ мора да плати надомест од 13 милијарди евра за намалените количини.
Ситуацијата денес е поинаква. Новиот премиер Фридрих Мерц изјави дека нема намера да го рестартира гасоводот „Северен тек“ и повторно да се потпира на снабдувањето со руски гас. Сепак, неговата министерка за енергетика Катарина Рајхе е непоколеблива дека Германија нема да се откаже од гасот и дури планира да изгради електрани на гас за да обезбеди евтина електрична енергија кога нема доволно сонце и ветер. Очигледно е дека не може да се потпира само на обновливи извори на енергија, додаде таа за време на дискусијата во мај, забележа „NYT“.
Планирани се капацитети за гас со капацитет од 20 гигавати, или ова може да снабдува електрична енергија за 60 милиони домаќинства. Очекувањата се дека гасот за нив ќе доаѓа од новите терминали за течен гас.
Од 2022-ра година, Германија изгради четири вакви терминали, преку кои може да добива снабдување од кое било место во светот каде што има терминал за втечнување – САД, Катар, Африка или Австралија. Трендот е сличен и во Европа – во последниве години, земјите сè повеќе се потпираат на течен гас – количините се дуплираа во споредба со пред војната во Украина.
Развојот на секторот не е лесен, бидејќи производителите не беа подготвени за влез на нов голем потрошувач на пазарот на течен гас. Европа се натпреварува со Азија, а цената на течниот гас е повисока од нивоата пред 2022-ра година, кога испораките само го балансираа пазарот (и ги одржуваа ниските цени на гасот преку цевки). Се очекува ситуацијата да се нормализира до крајот на 2026-та година, кога ќе бидат оперативни неколку големи проекти, вклучувајќи го и извозот на течен гас од Катар.
Војната во Украина го промени начинот на кој Европа, а особено Германија, гледа на енергијата. Но, новите терминали, исто така, нудат нови можности за развој на блиските градови. „NYT“ раскажува за последниот терминал што стапи во употреба во Германија – во близина на Вилхелмсхафен, каде што се наоѓа единственото длабокоморско пристаниште во земјата и каде што се наоѓа воена база. Сепак, се смета за дополнување на најголемото германско пристаниште – Хамбург, а изгледите за развој не се големи.
Денес, градот се смета за еден од водечките енергетски центри во Европа и веќе има 1.600 нови работни места поврзани со гасната индустрија. Според овој индикатор, тоа е најбрзо растечкиот пазар на трудот во Долна Саксонија.
