Излегува дека Доналд Трамп можеби е најдоброто нешто што може да се случи со слободната трговија – барем за Европа.
Со подигнување на царински ѕид околу Соединетите Американски Држави во согласност со неговата политика „Америка на прво место“, американскиот претседател ненамерно го охрабрува остатокот од светот да ги здружи силите во обид да го ублажи ударот што оваа политика ќе му го нанесе на нивниот извоз.
Европската унија, под притисок на протекционистичката Франција и меѓународните протести за климата, во последните пет години се обидуваше да ја искористи трговската политика за промовирање на вредностите на блокот, како што се човековите права и одржливоста – фрустрирачки партнери како Индија, Индонезија или јужноамериканскиот блок Меркосур. Но, сега, кога САД – нивниот историски сојузник – сакаат да играат своја игра и ги тресат глобалните пазари и трговските мрежи со серија тарифи, Европската унија брзо се прикажува себеси како силен либерален трговски блок кој е отворен за бизнис, пишува Политико.
Овој пресврт ги радува економските полиберални членки на ЕУ, кои често се спротивставија на францускиот протекционизам. Светската трговска организација предвидува дека глобалната трговија ќе падне за 0,2 отсто оваа година и би можела да достигне 1,5 отсто доколку Трамп повторно воведе повисоки царини – како што се 20 отсто за ЕУ – кои привремено ги суспендираше на 90 дена за преговори.
Откако беше потврдена за втор мандат во декември, Европската комисија на Урсула фон дер Лајен – која се занимава со трговската политика за 27-те членки – имаше низа успеси во склучувањето договори. Брисел ги заврши долготрајните преговори со блокот Меркосур, како и со Мексико и Швајцарија. Разговорите се рестартирани со Малезија и отворени разговори со Обединетите Арапски Емирати.
Земјите на ЕУ, како што се Франција, Белгија и Австрија – кои некогаш не сакаа да ги отворат своите чувствителни пазари – почнуваат да ги гледаат трговските договори како геополитичка неопходност, а не само како економски бонус. Земете ја Франција, на пример, чија политичка елита го отфрли трговскиот договор на ЕУ со Меркосур како политички и економски токсичен, но сега тивко го омекнува својот став пред трговската офанзива на Трамп.
Трансатлантскиот трговски однос е најголем во Европа, со вкупен трговски обем од 1,6 трилиони евра. Следни се Велика Британија, Кина и Швајцарија. Додека ЕУ и Кина разговараа за ресетирање на односите по царините на Трамп, трговскиот договор не е на картата – принудувајќи ја ЕУ да ги прошири своите партнерства.
Но, и покрај краткорочното олеснување за застапниците на слободна трговија во ЕУ, тоа не значи дека новите договори ќе станат полесни – барем не сè уште. Се зголемуваат стравувањата дека царините на Трамп би можеле да го пренасочат кинескиот извоз од САД во Европа. Тоа сценарио ги поттикнува повиците за поголема заштита на единствениот пазар на ЕУ.
И додека Трамп ги оживеа надежите за позитивен исход на трансатлантскиот трговски конфликт за време на неодамнешната посета на Белата куќа на италијанската премиерка Џорџија Мелони, сеопфатен договор е малку веројатен.
Тоа е целта што ја има идниот германски канцелар Фридрих Мерц, кој инсистира дека најдоброто нешто за Европа во односите со САД би било да постигне договор со нула царини.
Откако пропаднаа преговорите за Трансатлантското трговско и инвестициско партнерство (TTIP) во 2016 година, Европската унија ги зајакна сопствените стандарди за животната средина и човековите права. Но, дури и да ги ублажи или одложи клучните делови од нејзиниот зелен план, тоа веројатно нема да биде доволно за бизнис-центрирана администрација во Вашингтон.
