Додека очајните Палестинци во блокираната Газа бараат засолниште под немилосрдното израелско бомбардирање како одмазда за бруталниот напад на Хамас на 7 октомври, некои се прашуваат зошто соседните Египет и Јордан не ги прифаќаат.
Двете земји, кои се граничат со Израел од спротивните страни и ги делат границите со Газа и окупираниот Западен Брег, одговорија со категорично одбивање.
Јордан веќе има големо палестинско население.
Египетскиот претседател Абдел Фатах ел-Сиси во средата, 18 октомври ги даде своите најстроги коментари досега, велејќи дека актуелната војна не е само за борба против Хамас, кој владее со Појасот Газа, „туку и обид да се турка цивилното население да мигрира во Египет“.
Тој предупреди дека тоа може да го уништи мирот во тој регион, пренесува Радио Слободна Европа.
Слична порака еден ден претходно даде и јорданскиот крал Абдула Втори, кој рече: „Нема бегалци во Јордан, нема бегалци во Египет“.
Нивното одбивање е вкоренето во стравот дека Израел сака да ги принуди Палестинците на траен егзил во нивните земји и да ги поништи палестинските барања за државност.
Ел-Сиси, исто така, рече дека масовниот егзодус ќе ризикува да доведе милитанти на египетскиот Синајски Полуостров, од каде што би можеле да извршат напади врз Израел, загрозувајќи го 40-годишниот мировен договор меѓу двете земји.
Еве кои се мотивите за позициите на Египет и Јордан.
Историја на раселување
Раселувањето е главна тема во палестинската историја.
Во војната во 1948 година за создавање на Израел, се проценува дека околу 700.000 Палестинци биле протерани или избегале од она што сега е Израел. Палестинците настанот го нарекуваат Накба, што на арапски значи „катастрофа“.
Во Блискоисточната војна од 1967 година, кога Израел ги окупираше Западниот Брег и Појасот Газа, уште 300.000 Палестинци избегаа, главно во Јордан.
Бегалците и нивните потомци сега бројат речиси шест милиони, од кои повеќето живеат во кампови и заедници на Западниот Брег, Газа, Либан, Сирија и Јордан.
Дијаспората дополнително се прошири, со многу бегалци кои живеат во арапските земји од Заливот или на Запад.
Откако борбите престанаа во војната во 1948 година, Израел одби да им дозволи на бегалците да се вратат во своите домови.
Оттогаш, Израел ги отфрли палестинските барања за враќање на бегалците како дел од мировниот договор, тврдејќи дека тоа ќе го загрози еврејското мнозинство во земјата.
Египет стравува дека историјата ќе се повтори и дека голем број палестински бегалци од Газа на крајот ќе останат засекогаш.
Нема гаранција за враќање
Ова е делумно затоа што не постои јасно сценарио за тоа како ќе заврши оваа војна.
Израел вели дека има намера да го уништи Хамас поради неговото крваво дивеење во неговите јужни градови. Но, тој не даде никакви индикации за тоа што би можело да се случи потоа и кој ќе владее со Газа. Ова предизвика загриженост дека привремената повторна окупација на територијата ќе поттикне понатамошен конфликт.
Израелската војска соопшти дека на Палестинците кои ја следеле нејзината наредба да избегаат од северна Газа во јужната половина на Појасот, ќе им биде дозволено да се вратат во своите домови по завршувањето на војната.
Египет не е убеден.
Ел-Сиси рече дека борбите би можеле да траат со години доколку Израел тврди дека не ги уништил доволно милитантите. Тој предложи Израел да ги насели Палестинците во својата пустина Негев, која се граничи со Појасот Газа, додека не ги заврши своите воени операции.
„Недостатокот на јасност на Израел за неговите намери во Газа и евакуацијата на населението е само по себе проблематично“, рече Рикардо Фабијани, директор на проектот за Северна Африка на Меѓународната кризна група.
„Овој хаос ги подгрева стравовите во соседството“, рече Фабијани.
Египет изврши притисок Израел да дозволи хуманитарна помош во Газа, а во средата Израел рече дека тоа ќе го направи.
Според Обединетите нации, Египет, кој се справува со спирална економска криза, веќе е домаќин на околу девет милиони бегалци и мигранти, вклучително и околу 300.000 Суданци кои пристигнаа оваа година откако избегаа од војната во нивната земја.
Но, арапските земји и многу Палестинци, исто така, се сомневаат дека Израел би можел да ја искористи оваа можност да принуди трајни демографски промени за да ги уништи палестинските претензии за државност во Газа, Западниот Брег и Источен Ерусалим, кој исто така беше заробен од Израел во 1967 година.
Во средата, Ел-Сиси ги повтори предупредувањата дека егзодусот од Газа има за цел „да се елиминира палестинската кауза… најважната кауза на нашиот регион“.
Тој тврдеше дека сега немаше да има војна – ако одамна во преговорите се создаде демилитаризирана палестинска држава.
„Сите историски преседани укажуваат на фактот дека кога Палестинците биле принудени да ја напуштат палестинската територија, не им било дозволено да се вратат“, рече Х.А. Хелиер, виш соработник во Фондацијата Карнеги за меѓународен мир.
„Египет не сака да биде соучесник во етничкото чистење во Газа“, рече тој.
Стравувањата на арапските земји беа поттикнати само од подемот на екстремно десничарските партии под водство на израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху, кои позитивно зборуваат за чистење на Палестинците.
По нападот на Хамас, реториката стана помалку воздржана, при што некои десничарски политичари и медиумски коментатори ја повикаа војската да ја израмни Газа и да ги протера нејзините жители.
Еден пратеник рече дека Израел треба да спроведе „нова Накба“ во Газа.
Загриженост за Хамас
Во исто време, Египет вели дека масовниот егзодус од Газа ќе го донесе Хамас или други палестински милитанти на нејзината територија.
