За сите работници кои немаат фиксно работно време, патот до првото одредиште на кое ја обавуваат работата и патот од последната задача до домот се смета за работно време.
Одлуката ја донесе Европскиот суд за правда, а се однесува на сите работници како трговците, разните мајстори и сервисери или патронажните медицински сестри и слични.
Во пресудата пишува дека судот ваквата одлука ја донел за да го заштити здравјето и безбедноста на работниците кои не работат во канцеларии.
Целата приказна започнала во Шпанија, од компанијата Tico која се занимава со инсталирање на безбедносни системи. Компанијата во 2011 година ги затворила сите свои регионални канцеларии, по што нејзините монтери морале да трошат многу време на патување до првиот клиент во денот, но и на крајот при враќањето дома по обавената работа, а тоа не им било пресметнао во работното време.
Се надеваме дека наскоро ваквиот начин на пресметување на работното време дека ќе се применува и кај нас.
